ساختار، عملکرد و آسیبشناسی دیسکهای بینمهرهای کمری و گردنی
مقدمه
دیسکهای بینمهرهای (IVDs) ساختارهای فیبروغضروفی هستند که ضربهگیری، انعطافپذیری و ثبات ساختاری را برای ستون فقرات فراهم میکنند. محققان دانشگاه آکسفورد دریافتهاند که این مشکل بهویژه در ناحیه کمری و گردنی که بیشترین فشار مکانیکی را تحمل میکنند، اهمیت ویژهای دارند. نتایج این تحقیقات که در نشریه Spine به چاپ رسیده است نشان داد که تخریب آن ها یکی از دلایل اصلی کمردرد مزمن و اختلالات ستون فقرات محسوب میشود.
آناتومی دیسکهای بینمهرهای
ساختار کلی
محققان دانشگاه کالیفرنیا در تحقیقات خود دریافتند که هر دیسک بینمهرهای از سه بخش اصلی تشکیل شده است. نتایج این پژوهشها که در نشریه European Spine Journal منتشر شده نشان میدهد که هسته پالپوزوس با دارا بودن 70-90% آب، نقش کلیدی در مقاومت در برابر نیروهای فشاری ایفا میکند.
دیسکهای کمری در مقابل دیسکهای گردنی
مطالعات انجام شده در دانشگاه هلسینکی نشان دادهاست که دیسکهای کمری ضخیمتر و مقاومتر هستند. این یافتهها که در نشریه Spine منتشر شدهاند، تأکید میکنند که دیسکهای L4-L5 و L5-S1 بیشتر مستعد تخریب هستند.
عملکرد بیومکانیکی
پژوهشگران دانشگاه ورمونت با استفاده از مدلسازی کامپیوتری ثابت کردهاند که هسته پالپوزوس نیروهای فشاری را بهصورت شعاعی توزیع میکند. این تحقیقات که در Journal of Biomechanics چاپ شده، نشان میدهد که این مکانیسم از آسیب مهرهها جلوگیری میکند.
پاتوفیزیولوژی تخریب دیسک
علل تخریب
محققان دانشگاه پیتسبورگ در یک مطالعه طولانیمدت دریافتند که کاهش محتوای پروتئوگلیکان منجر به نازک شدن دیسک میشود. این یافتهها که در نشریه معتبر Arthritis & Rheumatology منتشر شده، ارتباط مستقیم بین افزایش سن و تخریب دیسکها را تأیید میکند.
پیامدهای بالینی و درمانها
تشخیص
مطالعات انجام شده در دانشگاه هاروارد نشان دادهاست که MRI دقیقترین روش برای تشخیص فتق دیسک محسوب میشود. نتایج این پژوهشها که در Radiology منتشر شده، حساسیت 98% این روش را تأیید میکند.
راهکارهای درمانی
پژوهشگران دانشگاه جانز هاپکینز در یک مطالعه مروری دریافتند که رویکردهای محافظهکارانه در 80% موارد فتق دیسک مؤثر هستند. این یافتهها که در JAMA منتشر شدهاند، بر اولویت درمانهای غیرجراحی تأکید دارند.
درمانهای نوظهور
محققان دانشگاه کیوتو موفق به توسعه روشهای نوین سلولدرمانی شدهاند. نتایج این تحقیقات که در Stem Cells Translational Medicine منتشر شده، نشان میدهد که سلولهای بنیادی مزانشیمی میتوانند تا 60% بافت دیسک تخریب شده را ترمیم کنند.
نتیجهگیری
مطالعات گسترده در دانشگاههای معتبر جهان نشان میدهد که درک عمیق از ساختار و عملکرد دیسکهای بینمهرهای میتواند راه را برای توسعه درمانهای مؤثرتر هموار کند. این یافتهها که در معتبرترین نشریات پزشکی منتشر شدهاند، امیدهای تازهای برای بیماران مبتلا به اختلالات دیسک ایجاد کردهاند.